Ties blijkt na zorgvuldige voorbereiding vanuit ons het reizen toch nog niet vanzelfsprekend in zijn bloed te hebben. Hij heeft zich top gedragen tijdens de reis en vermaakte zich prima met de iPad en het kleine tv scherm in de stoel voor hem.
Het plassen was echter wel een issue in onze 777, want het was maar een rare wc in het vliegtuig die heel veel herrie maakte. Ties vroeg dan ook of er in Afrika wc's waren. Want dan ging hij daar wel plassen. Op dat moment hadden we nog 6 uur te gaan in het vliegtuig ;-) Bij aankomst stond Pieter ons op te wachten en die bracht ons naar Langverwagt, onze eerste B&B van de vakantie, vlak bij hun eigen huis. De laatste 10 minuten van de autorit viel Ties in slaap, het was inmiddels al na twaalven en de hele dag was hij wakker geweest. Een verwarde binnenkomst voor de kleine man die had toegegeven aan zijn vermoeidheid in een vreemde omgeving. Hij kon alleen maar huilen en zei: Ik wil weer naar huis, ik wil naar Amsterdam. De dag erna vroeg hij of we weer terug naar huis gingen, de dagen daarna had hij het er nog wel eens over in een droom, maar na een dag of 4 was hij gewend.
Had hij het over 'ons oude huis' in Amsterdam, liep hij net als alle kinderen daar ook op blote voeten in een restaurant of winkel, had hij het net als de zwarte Zuid-Afrikanen koud en vroeg om zijn joggingbroekje en zei hij in het Afrikaans 'dankie' (dank je wel). Het weerzien met vriendjes Feline en Hugo vond hij ook erg leuk en het afscheid was maar tijdelijk, want aan het einde van de vakantie zou hij ze weer zien. Bij thuiskomst vraagt Ties wanneer we weer teruggaan. Hij wil weer weg!Babette en Pieter wonen vlakbij Stellenbosch, daar kwamen we dus nogal eens. Ties was het er niet mee eens, ik wil niet naar Stellenbosch zei hij dan. Maar eenmaal op weg vroeg hij of er dan paddestoelen waren in Stellenbosch? Ook als we later in een dichtbegroeide weg liepen zei hij heel wijs: 'Ik denk dat we nu in Stellenbosch zijn'.
De iPad was na het afscheid bij Hugo en Feline zijn beste vriend...en van ons mocht hij, was voor ons ook wel eens even lekker rustig ;-)
Kick heeft Zuid-Afrika waarschijnlijk minder bewust meegemaakt dan Ties. Hij gedroeg zich ook goed in het vliegtuig, al is Kick nog niet te paaien met een iPad en tv scherm. Wel met wandelingetjes door het vliegtuig en kijken naar leeftijdgenootjes. (Bizar hoeveel meer mensen hun kinderen mee naar Zuid-Afrika slepen...)
De eerste paar dagen maakten ook behoorlijk indruk op Kick, nieuwe mensen, nieuwe omgeving, alles zoog hij op. Een keer gillend wakker geworden, maar dat was het wel. Kick kon rekenen op belangstelling van de Afrikaanse mensen, ze zijn gek op kinderen. Maar Kick vond de vreemde gezichten maar niks en pakte ons altijd stevig vast als er weer een ober of schoonmaakster op hem af kwam. Mama en papa waren dan ook veel gebezigde woorden van Kick deze vakantie. Maar ook Kick deed niet onder voor Ties en zei ook 'dankie'. Zijn 5e woordje gaat de boeken in als een Afrikaans woord. Kick begon in Nederland al met lopen en we dachten dat hij het daar verder zou doorpakken, maar hij kreeg niet altijd de kans door het drukke programma van zijn ouders. In Jeffrey's Bay hadden we een groter huis op het strand voor onszelf en daar begon hij dan echt flink te lopen. Kick had alleen een beetje pech, waar Ties en wijzelf in Nederland ons portie verkoudheid en griep hadden gehad kreeg Kick in Afrika een keel- en middenoorontsteking. Maar met een bezoekje aan de lokale huisarts en een penicillinekuur was hij alweer snel het mannetje.
We hebben ons verbaasd over de slaapkunsten van Kick. We hadden een klein slaaptentje meegenomen voor hem omdat je niet overal een babybedje hebt. Het bleek super handig, we namen het mee als we overdag bij de familie Heimel waren en huppetee we legden hem erin en hij ging zijn slaapje doen. Zelfs op het strand hebben we hem erin gelegd en heeft hij heerlijk geslapen. En ook de ochtenden deden Ties en Kick niet flauw, half 9 werd meer dan eens gehaald.
Voor Kick was het leukste van de vakantie de vele dieren. En in het bijzonder de vogeltjes. Hij zag ze overal en volgde ze overal naartoe met een verrukt gezicht. De poezen konden op zijn aandacht rekenen en van ver zag hij de honden op straat al lopen. Hij was dan ook niet bang van de olifanten die we bezocht hebben en de aapjes die we hebben gezien wilde hij zelfs kussen. Ben benieuwd of dat zo blijft. Ik had voor Kick wat babyvoeding meegenomen uit Nederland naast zijn portie opvolgmelk, maar moest een groot deel van de vakantie vertrouwen op het aanbod in Zuid-Afrika. En Kick at het allemaal. Van bananen tot potjes met butternut pompoen met veelal lamsvlees. Maar ook de worstjes van het ontbijt gingen er in, de gebakken aardappeltjes in het restaurant en zijn eerste sushi. Hij heeft dan ook de bijnaam kliko gekregen ;-) Kick kreeg snel een lekker kleurtje, hij heeft duidelijk de huid van zijn vader. Ties bleef net als mama vroeger lang wit voordat zijn kleur kwam.
Eenmaal geland stonden de opa's en oma's op ons te wachten, Ties had het er de hele reis over, ze staan er allemaal, opa Kees, oma Marijke, opa Harrie en oma Maria. Maar eerst moeten we koffers halen. Kick herkende ze ook en vroeg zich zichtbaar af waar we nu dan toch weer waren. Toen we voor ons huis parkeerden zag je de herkenning op zijn gezicht, we waren weer thuis!
