woensdag 27 april 2011

Springen en groeien

Ineens lijkt er weer een sprong genomen te zijn door Kick. Na een kleine periode waar aanhankelijkheid de boventoon voerde is hij sinds een paar dagen enorm opgewekt, maakt minder ruzie met grote broer Ties en dat alles gaat gepaard met een groeiende woordenschat. De uitspraak is nog niet altijd even duidelijk, voor ons reden om de speen dan ook echt in zijn bedje te houden en niet beneden. Wie weet gaat hij dan ooit echt om de "speen" vragen ipv "peen" wat hij nu doet. Tinken (drinken), boot (brood), bad, jocola (chocola), maddon (pardon na een boertje), popon (popcorn), fietsss, pinge (springen) en nee, of nee nee zijn er de afgelopen dagen bijgekomen. Vooral dat nee houdt ons goed bezig. Je zou bijna vergeten dat er nog een is die ook groter wordt.

Vandaag werd ik namelijk even haarfijn met mijn neus op de harde feiten gedrukt. Ik kreeg bericht van de naschoolse opvang. NAschoolse. Dat betekent dus dat hij naar school gaat. 5 september is de eerste schooldag voor Ties. Ik kan er nu al buikpijn van krijgen. Die kleine man waarover ik vorige week nog vol trots aanhoorde van de leidsters dat hij toch echt klaar is voor een nieuwe uitdaging, dat de basisschool hem goed gaat doen, neemt de volgende stap. Het idee dat ik hem straks naar zijn klas moet brengen en dat hij het daar de hele dag zelf moet zien te rooien, niemand die hij kent en met maar 1 juf op 25+ kinderen ipv 2 op 12... lichte paniek mensen! En dan sta ik daar niet om 15.00 uur om hem op te halen, nee dan moet hij nog door tot 17.45 uur op de naschoolse opvang.
Laten we wel wezen, dit moedergevoelgeneuzel is volgens alle psychologie van de koude grond heel normaal. Krijgt over 14 jaar als hij gaat studeren en uit huis gaat een mooie naam: empty nest syndroom. Ik ben gelukkig niet de enige. En Ties, die koning kijkt al maanden uit naar zijn eerste schooldag. Hij gaat het geweldig vinden. Maar o, o, o, wat zie ik er tegenop om hem die ochtend te brengen en vooral geen traan te laten. Dit is de 1e crèche dag all over again. Gelukkig is AJ er om te zeggen dat het allemaal goed komt en dat ik gewoon moet zorgen dat ik hem om 16.30 uur al ga halen. Dan staat er thuis een beker drinken klaar en 3 Cars surprise eieren die hij allemaal mag openmaken. Wie heeft dat nou toch bedacht, dat kleine kindjes groot worden..

dinsdag 12 april 2011

Sneeuw en bè bem

De eerste lenteweekenden in onze tuin zitten er alweer op, we zouden bijna vergeten dat we ook nog op wintersport zijn geweest. Al was die week qua weersomstandigheden meer lente/zomer dan winter. Sporten hebben we gedaan, allemaal! Opa Harrie en Oma Maria hebben gesleed, Kick heeft gesleed, Ties heeft geskied en gesleed en die ouders...: 's ochtends om half 9 gingen ze al omhoog met de skilift. Papa op zijn snowboard, mama op de ski's. Om vervolgens weer de skiles van Ties bij te wonen en hem aan te moedigen. Ties deed het super. Begreep zelfs het Schwizer Dütsch van de juf en aan het einde van de week skiede hij naar beneden. Terwijl wij zonder jas op de mini skipiste rondliepen wilde Ties, hoe kan het ook anders, alles aanhouden, zijn thermisch ondergoed, zijn dikke jas, de handschoenen en de warme helm. Zo hoort het en zo gebeurt het dan ook! De middagen werden weer op de piste doorgebracht of soms een lekker luie middag op het balkon gevolgd door een kleine apres-ski met oma Maria op de berg. Een heerlijke week, vol met zon, de laatste goede sneeuw en een nieuwe aanwinst voor Kick. Hij leerde daar hoe een kerkklok doet: bè bem!