Afgelopen vrijdag ging Ties voor het eerst met mij mee met de trein. Het is eigenlijk niet zo heel bijzonder, maar voor dit manneke wat niet langer dan 15 seconden stil zit, een behoorlijke uitdaging. Ik had er wel vertrouwen in aangezien de vliegreis naar Hawaii ook heel goed ging en 28 uur duurde van deur tot deur. Nu had ik anderhalf uur voor de boeg...zonder turbulentie. Goed voorbereid (lees: banaan, broodje, drinken en boekjes) stapten we de trein in van Amsterdam naar Eindhoven. Tot Utrecht zat hij braaf op zijn stoel te eten en te drinken, de vensterbank fungeerde als zijn eigen bar. Na Utrecht ging meneer op zijn stoel staan, dan heb je een veel beter uitzicht natuurlijk en je kunt tussen de stoelen door naar de achterburen kijken en 'hawloo' roepen. Toen we Den Bosch voorbij waren was Ties echt gewend en wandelde en wankelde hij een beetje rond. In Eindhoven moesten we d'r uit. Onder licht protest van deze kleine boef, maar gelukkig was daar de jarige opa die ons stond op te wachten, dat maakte alles goed!
